Σύμφωνα με τα ευρήματα αρχαιολογικών ερευνών ανέμιση αιώνα, η Λίνδος πρέπει να είχε κατοικηθεί ήδη από τη νεολιθική εποχή και δεν έπαψε ποτέ να κατοικείται. Στα αρχαϊκά χ΄ρονια συνέστησε "ομοσπονδία" μαζί με τις άλλες ισχυρές δωρικές πόλεις-κράτη, την Ιαλυσό και την Κάμειρο, αποτελώντας την ισχυρότερη, και διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία του νησιού. Η Λίνδος ίδρυσε αποικίες, έκοψε δικό της νόμισμα και σημείωσε μεγάλη άνθηση στο εμπόριο και την ναυτιλία. Η "χρυσή εποχή" για την πόλη της Λίνδου ήρθε στις αρχές του 6ου ει. π.Χ. και κυρίως κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης της από τον τύραννο Κλεόβουλο το Ρόδιο. Στα σαράντα χρόνια της εξουσιάς του, ανάμεσα σε διάφορα άλλα έργα, ανοικοδομήθηκε και ο ναός της Αθηνάς πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ιερού της γεωμετρικής εποχής. Ο ναός αποτεφρώθηκε το 342 π.Χ. και ξαναχτίστηκε με το ίδιο σχέδιο της εποχής του Κλεόβουλου. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους έγιναν και άλλα έργα στο χώρο και η ακρόπολη πήρε την οριστική της μορφή. Αργότερα κατά τον Μεσαίωνα, ενισχύθηκε με νέα χτίσματα από τους Βυζαντινούς και στη συνέχεια από τους Ιππότες. Κατά την Ιπποτοκρατία μάλιστα υπήρξε ένα από τα ισχυρότερα και καλύτερα οχυρωμένα φρούρια του νησιού. Το μεγαλύτερο σωζόμενο τμήμα του κάστρου ανήκει στο Μεσαίωνα.

Ακρόπολη της Λίνδου: Η Ακρόπολη βρίσκεται σε λόφο, προσβάσιμο με τα πόδια ή με γαϊδουράκι. Μετά τα τελευαταία σπίτια του χωριού, υπάρχει πλάτωμα μέχρι την εξωτερική σκάλα του κάστρου, όπου βρίσκεται ένα ανάγλυφο λαξευμένο πάνω στο βράχο, που παριστάνει πρύμνη καραβιού και χρησίμευε ως βάθρο για τον ανδριάντα του Ναυάρχου Αγησάνδρου. Ανεβαίνοντας τη σκάλα, βρίσκεται το Διοικητήριο και μετά ο χώρος του αρχαίου ιερού. Δίπλα στο μεσαιωνικό Διοικητήριο υπάρχουν λείψανα της Βυζαντινής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου (13ος αι.). Σε πλάτωμα υποβασταζόμενο από καμάρες εκτείνεται η μεγάλη δωρική στοά (200 π.Χ. περίπου). Από τους 42 δωρικού ρυθμού κίονες της σήμερα σώζονται μόνο οι 20. Πίσω από τους μεσαίους κίονες της στοάς υπάρχει η μνημειώδης Σκάλα με τα 34 σκαλοπάτια που οδηγεί στα προπύλαια, από τα οποία σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια.

Ναός Λινδίας Αθηνάς (β' μισό 4ου αι. π.Χ.): Το σπουδαιότερο μνημείο της Ακρόπολης Λίνδου. Είναι δωρικός τετράστυλος, αμφιπρόστυλος και σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο ναός είναι χτισμένος στο υψηλότερο επίπεδο του βράχου (ύψος 116 μ.) με εκπληκτική θέα προς τ' άλλα μνημεία της ακρόπολης και τους γύρω κολπίσκους. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, υπήρχε χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς, όπως και στον Παρθενώνα της Αθήνας, το οποίο δεν σώζεται σήμερα.

Η περιοχή έξω από την ακρόπολη παρουσιάζει επίσης μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον.
Τα σπουδαιότερα μνημεία και ευρήματα είναι:

Θέατρο (Λίνδος, νοτιοδυτική πλευρά λόφου, κάτω από ναό Αθηνάς): Η κυκλική ορχήστρα και το κοίλο για τους θεατές ήταν λαξευμένα στην πλαγιά του λόφου. Σώζονται οι προεδρίες, ειδικά δηλαδή καθίσματα γύρω από την ορχήστρα για τους επίσηςμους. Το κοίλον αποτελείτο από 19 σειρές καθισμάτων κάτω από το διάζωμα και επτά σειρές πάνω από το διάζωμα. Από τις 9 κερκίδες σώζονται μόνο 5. Η χωρητικότητα του θεάτρου ανερχόταν στους 1800 θεατές.

Τετράστωο κτήριο (Λίνδος, νοτιοδυτική πλευρά λόφου, κάτω από ναό Αθηνάς): Λείψανα τετράπλευρου κτηρίου σώζονται στην προέκταση της σκηνής του θεάτρου. Στο εσωτερικό υπάρχουν κίονες στις τέσσερεις πλευρές, που στήριζαν δίρριχτη στέγη και περιέβαλαν υπαίθρια αυλή. Η είσοδος στη βορειοδυτική πλευρά του κτηρίου συμπληρώνεται με πρόσταση (σειρά κιόνων) που έφεραν επιστύλιο. Η χωρητικότητά του ανερχόταν στους 1500-1700 θεατές. Θα πρέπει να προοριζόταν για θρησκευτικές τελετές. Αργότερα στο χώρο κτίσθηκαν διαδοχικά τρεις χριστιανικές εκκλησίες.

Βουκόπιον (Λίνδος, Βιγλί, βορειοανατολικά της ακρόπολης): Τόπος θυσιών. Στους γύρω βράχους σώζονται 38 επιγραφές που ταυτίζουν το χώρο. Σημαντικός για την επακριβή γνω΄ση του Γεωμετρικού παρελθόντος της Λίνδου είναι ο ναϊσκος από μικρούς ακατέργαστους λίθους με πρόναο και είδος προθαλάμου που πιθανώς να προοριζόταν για τη φύλαξη αναθημάτων προς μια άγνωστη ως τώρα θεότητα (10ος - 9ος αι. π.Χ.). Στη γύρω περιοχή εκτείνονταν τα νεκροταφεία της αρχαίας Λίνδου, από τα οποία τα δύο σημαντικότερα ταφικάμνημεία είναι:

Τάφος Κλεόβουλου (2ος-1ος αι. π.Χ.): Ταφικό μνημείο πλούσιας οικογένειας. Πρόκειται για κυκλικό κτίσμα, με επιμελημένη τοιχοδομία και θολωτή στέγη. Ίχνη τοιχογραφιών, όπως και το όνομα "'Αγιος Αιμιλιανός" μαρτυρούν τη μεταγενέστερη μετατροπή του σε χριστιανικό ναό.

Αρχοκράτειο (Λίνδος, θέση Καμπάνα Κράνας, λόφος δυτικά της ακρόπολης): Ταφικό μνημείο λαξευμένο στο βράχο. Στην πρόσοψη του ορόφου είνχαν στηθεί επιτύμβιοι βωμοί με τα ονόματα των νεκρών στις βάσεις τους, ενώ στο εσωτερικό διάδρομος οδηγούσε σε χώρο ταφικών τελετών. Στις πλευρές του θαλάμου είναι λαξευμένοι 19 τάφοι. Η νεότερη ονομασία "Φραγκοκκλησιά" δημιουργεί την υπόθεση ότι κατά την Ιπποτοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως ναός.

Αρχαιολογικά ευρήματα (Κάλαθος): Η γύρω περιοχή και ιδιαίτερα κοντά στην παραλία Λώρυμα είναι κατάσπαρτη από αρχαιότητες. Ο αρχαίος Δήμος Κλασίων που ανήκε στο κράτος των Λινδίων επιβίωσε στη σημερινή γλώσσα παραφθαρμένος ως Κάλαθος.

Ιπποτικό φρούριο (500 μ. από τη Λάρδο - αρχές 15ου αι.): Σήμερα ερειπωμένο. Η Λάρδος είχε δοθεί στο Βινιόλο Βινιόλι και τους επιγόνους τουμέχρι την τελική ανάκτησή της από τους Ιππότες το 1404. Στη βρύση του χωριού ένας ιπποτικός θυρεός υπενθυμίζει την περίοδο ακμής του. Στα περίχωρα εντοπίστηκαν ερείπια και άλλων μικρότερων φρουρίων, βίγλες-φρυκτωρίες και μια τουλάχιστον παλαιοχριστιανική βασιλική σε ερειπιώδη κατάσταση.